Lotte Kuipers | Schrijfcoach voor ondernemers

Klinkt raar. Maar ik kwam er pas later achter dat dit het leven was dat echt bij me paste.

Ik heb geen enkele ondernemer in mijn familie, dus het ondernemerschap zag ik niet als optie. Ik wist dat het bestond, maar ik? Ondernemer? Neh. Ik wilde – net als mijn vader – een baan in een kantoor. Het liefst eentje waarbij ik in een mooie outfit op hoge hakken in een shiny office zat.

Dat was mijn beeld van het werkende leven. Ja, misschien keek ik vroeger te veel tv.

Wat ik ook deed, was schrijven. Van jongs af aan. Ik was zo’n totale nerd die op school ‘boekjes’ maakte in plaats van buitenspeelde.

Ik was er ook goed in. Schrijven. Ik veerde op als ik hoorde dat we een werkstuk, essay of paper gingen schrijven. Gelukkig was ik verder een normale tiener die vrijdagavond tot middennacht op de bar stond te dansen. Maak je geen zorgen.

*Naast schrijven had ik als kind nog een grote liefde:* *skiën. En ook die is nooit meer weggegaan. Ik ben iedere winter in de sneeuw te vinden en blog erover op snowfeels.nl*

Doordat ik zo dol was op verhalen (en tv kijken) ontstond er op de middelbare school hét plan. Ik wilde journalist worden. Het liefst bij de televisie. Dat was de baan waarin mijn liefde voor verhalen, schrijven (en oké dus ook tv-kijken) samenkwam. Het leek me ook een hippe baan, gewichtig, belangrijk. Fancy. Oh ja: uiteraard was de stiekeme droom om presentatrice te worden. Zodat ik zelf op die geliefde tv kwam.

Logischerwijs ga je met die plannen naar de school voor journalistiek. But no. Niet ik. Mijn hele leven maakte ik al nét de andere keuze. Ik ging niet met mijn vriendinnen mee naar de middelbare school waar iedereen naartoe ging, maar wilde per se naar het gymnasium (waar ik in mijn dooie uppie was en dus niemand kende). Ik wilde op atletiek in plaats van op dansen of hockey en las eigenlijk het allerliefst een boek

En ik ging geschiedenis studeren. Mijn lievelingsvak. Ik vond de studie fantastisch. Lang niet iedereen vindt studeren leuk, maar ik wel. Serieus. Ik ben er dol op – de nerd zal nooit verdwijnen denk ik. Na die studie ging hét journalisten-plan in werking: ik werd – na flink wat moeite – toegelaten tot de meest gewilde journalistieke opleiding van het land. Het einde van die opleiding had het summum moeten zijn: het grootste moment waar ik sinds mijn zestiende naartoe had gewerkt. Ik liep stage in de functie die ik wilde en timmerde aan de weg om daar te blijven.

Tot ik me realiseerde dat ik het totaal niet leuk vond.

Wat nogal een schok was. Gezien ik er 8 jaar lang naartoe had geleefd en er alles voor gedaan had om dit te bereiken. Ik raakte in paniek. Want dat doe je als je hele droom ineens niet meer je droom blijkt te zijn? Blijf je het proberen? Moet je gewoon wennen? Ga je het helemaal anders doen? Zo ja: hoe dan?

Daar zat ik. In dat – iets minder shiny dan verwacht – kantoor met mijn fancy baan en al mijn plannen om het waar te maken. Totaal unhappy en lost.

Ik realiseerde me dat het niet zozeer aan het bedrijf lag, of aan de omgeving. Sterker nog; ik vond het tv-wereldje net zo leuk als ik dacht. Het lag zelfs niet helemaal aan mijn werkzaamheden. Het lag aan het feit dat het een baan was. Van 9 tot 6. In een kantoor.

Ik vond het uitzichtloos. Ik had het typerende ‘is dit het dan’-gevoel? Geen vrijheid om mijn eigen dag in te delen. Of te bepalen wat ik wilde schrijven en voor wie. Het voelde als vastzitten. Want ik had nog een andere droom: de wereld zien. En dat ging serieus niet lukken met 20 vakantiedagen in een jaar.

Maar er moest tijdens deze crisis ‘brood op de plank komen’ zoals we dat in Friesland mooi zeggen (ja, daar kom ik vandaan). Dus ik ging freelancen: bij EenVandaag, LINDA.nl en later ook voor Nu.nl, het AD en de GLAMOUR. Ik vond het heerlijk. Werken waar en wanneer ik wilde, aan onderwerpen die ík leuk vond. En ik kon mijn koffers pakken en op vakantie gaan wanneer ik wilde. Niemand die er wat van zei.

IMG 8433 2 1 — *Met je eigen artikel in een tijdschrift staan voelt als een medaille winnen – wel fijn, want dat ging ‘m in de sport niet worden.*

En die onzekerheid? Vind ik niet zo erg. Voor mij weegt die onzekerheid van het ‘geen vaste-baan principe’ duizend keer op tegen de vrijheid van het ondernemen.

Ondertussen spaarde ik me suf en maakte ik reisplannen: ik ging een wereldreis maken. Beginnen met 3 maanden als skileraar (parttime skileraar en ondernemer, het kán) en daarna naar Azië en Australië. Alles wilde ik zien. Ik zegde mijn freelanceklussen op, net als mijn huis. Ik gooide al mijn spullen in een opslag en vertrok. Zoals ik al eerder zei: ik doe het niet graag volgens het boekje.

Toen kwam corona.

Het is bijna grappig als ik het nu schrijf, maar toen kon ik er niet om lachen. Ik was 25, zat weer thuis bij mijn ouders in Friesland en had precies geen enkel plan meer.

Totdat ik in aanraking kwam met het ondernemerschap. Want ik pakte mijn freelanceklussen weer op, maar ging ook schrijven voor ondernemers. Dat vond ik zó leuk dat ik besefte; wauw. Dit zijn mijn mensen.

Dit is de wereld waarin ik hoor – ik kwam thuis.

Ik voelde me thuis, omdat ondernemers ook van die lekker eigengereide mensen zijn (ja, jij ja). Juist mensen die links gaan als iedereen rechts gaat. Die een andere kijk op de wereld hebben, en die wereld op hun manier een stukje mooier willen maken

Het welbekende kwartje – of naja, 20 cent nu? – viel. Ik wilde dat ook. Wat ik wilde, was mijn kracht bundelen met die van andere ondernemers. Ik kan goed schrijven en ik sta bekend om mijn persoonlijke teksten: de ‘dit moet wel van lotte zijn’-tekst.

Precies wat je nodig hebt als ondernemer. Want jouw personal brand is belangrijk in een wereld waarin er veel concurrentie is en steeds meer ondernemers bijkomen. Daarom wil je als ondernemer klinken als jezelf. Zodat jij connectie kunt maken met jouw ideale klant in al je teksten.

Je wilt teksten schrijven waarin je jouw enthousiasme laat zien. Teksten die jouw boodschap overbrengen en waarin je verkoopt op een authentieke manier, zonder ‘salesy’ te zijn Kortom: teksten die barsten van jouw-heid.

En dat is mijn kracht. Met mijn onl ine cursus leer ik jou hoe je kunt schrijven als jezelf om klanten te trekken. Ik combineer mijn ervaring uit de journalistiek met die uit de ondernemerswereld tot mijn unieke methode. Die past ik ook toe in mijn 1:1 traject, waarin we twee tot drie maanden samen intensief aan de slag gaan.

Dat meisje met haar zelfgemaakte boekjes op school came a long way.

En weet je wat het mooiste is: het valt helemaal samen met mijn andere droom. De wereld zien. Want dit bedrijf is locatie-onafhankelijk. Dus ik werk overal. Ik schrijf deze ‘over mij’ vanuit Valencia – waar ik al 3 maanden woon – en ga hierna naar Oostenrijk. En daarna? Wie weet. Alles kan. Die eindeloze mogelijkheden vind ik geweldig. Vrijheid is de nummer één reden waarom ik ben gaan ondernemen.

Die vrijheid was eigenlijk altijd al mijn droom – ik wist het alleen nog niet.

En ik weet zeker dat jij ook een droom hebt. In je leven, met je bedrijf. En ik wil niets liever dan die van jou helpen waarmaken met mijn power: teksten schrijven.

Well good for you, je hebt mijn hele schaamteloze verhaal over mezelf gelezen. Het las best lekker he? Alsof ik tegen je aan het kletsen was? Dat is dus precies wat ik je leer als je meedoet met mijn cursus of in een van mijn trajecten stapt.

Wil je nu meteen lekkere teksten schrijven? Ver boven de concurrentie uitstijgen door jezelf te zijn in je content? Download dan hieronder mijn gratis e-book met 4 geheimen voor onderscheidende teksten in je eigen stijl.

Download nu gratis mijn e-book en maak connectie met jouw ideale klant door te schrijven als jezelf.

Naam

E-mail*

Wil je meer gratis tips om beter te schrijven?

Nee

Dan nu de écht belangrijke zaken in het leven:

Ben er nog niet uit of ik een binnen- of buitenmens ben: ik hou van met een dekentje en een kop thee op de bank, maar ook van hiken, wakeboarden, canyoning en off-piste skiën.

IMG 5208 2 1 — Slechtste fileparkeerder die je ooit tegenkomt. Daarbij ook geen enkel richtingsgevoel dus ik ben helemaal nergens zonder Google Maps.

Als klein meisje droomde ik om dit meisje te zijn (kan er niet aan wennen mezelf vrouw te noemen). De wens in je droom wordt echt waar - bonuspunten voor degene die ook verliefd was op deze film.